چه زیباست سرشار از عشق تنها معبود حقیقی بودن و چه تلخ است پی به این حقیقت نبردن. مست شوی از عشق او و دیگر هیچ... . و این نهایت بودن است و آغازی است به سوی بی نهایت. رسیدن به آن کاریست بس دشوار. اندیشه لازم است و عمل. صاف کردن دل لازم است و صبر و تحمل. پاکی نیت لازم است و خلوص. ایمان لازم است و عشق و این عشق همان عشق الهی است. هدیه ایست برای تقوا. وسیله ایست برای صبر و یافت نشود مگر دنبالش روی.
آری برادر. همه چیز به دلت بسته است. گر بخواهی، همان لحظه در درونت یافته ای. شمعی روشن میشود و تاریکخانه ی دل را روشن می نماید. شمعی که باید برای ابد روشن نگه اش داری. زمانی فرا میرسد که زمین و زمان برای خاموشی آن تلاش میکنند. تنها سلاحت هدیه ای خواهد بود که خداوند نصیب دلت نموده است.
این شمع خاموش نیاز به شعله ای کوچک دارد که شاید تصمیم امروز تو، جرقه ی آن شعله باشد.
Hamed
تو خداوندگار آن نیروی شگرفی که عشق را به زندگانیت ارمغان تواند داد
و شادی را
و نیکبختی را